zaterdag 26 november 2016

Als zevende en als laatste van ons nestje in de spotlights Friso (Ailo) van de Polderdiek

Vandaag is het zover een week is om gevlogen. Iedere dag een verhaal van of over een pup. Super dank allemaal voor de mooie verhalen en foto's die we mochten ontvangen en lezen. Het 7-tal hebben jullie nu allemaal voorbij zien komen. Ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van de verhalen van hondjes. Het idee is begonnen om de pupeigenaren elkaar te laten weten hoe het gaat met de broertjes en zusjes van hun hondje maar als ik de facebook reacties zie en de statistieken van het blog zijn er meer personen die iedere dag hebben meegelezen. Leuk!  Persoonlijk heb ik super genoten van de verhalen, heerlijk om de hondjes zo goed te zien ontwikkelen. Ik hoop zelf heel erg dat we 4 maart 2016 het grut mogen verwelkomen op de aanlegproef van de Nederlandse Grote Munsterlander Vereniging (gelukkig hebben de meeste al aangegeven te komen en papa Arven komt ook). groetjes Nicoliene Maar nu het verhaal van Friso!

Friso stelt zich voor.
Op 3 augustus 2016 hebben wij, Franke, Hanneke, Elbrich en Redmer Schuurmans, Friso verwelkomd in ons gezin.
Friso is onze 5e hond op rij en onze 2e pup. Na het overlijden van onze leonbergse teef Moira op 12-jarige leegtijd is Friso de gelederen aan De Bultweg 7 te De Bult nabij Steenwijk komen versterken. Friso is een op en top gezinshond, maakt daar voor 100 procent deel van uit. Friso is gehoorzaam, volgt de commando's goed op al begint hij zo nu en dan pubergedrag te vertonen (en dat nu onze uitwonende studerende zoon en dochter deze periode nipt achter zich hebben gelaten). De puppycursus heeft hij met vlag en wimpel doorlopen.
Opvoeden is en blijft een kwestie van zorgvuldig consequent handelen en herhalen etc. Friso is sociale, vrolijke, energieke en slimme hond. Bovendien is hij evenwichtig van karakter, ongecompliceerd en vol vertrouwen, dat gelukkig nog op geen enkel punt is beschadigd. Kortom Friso heeft alles in zich wat wij van een gezinshond verwachten. Dat alles met dank aan Nicoliene, de fokster van onze hond. De start van Friso, overigens geldt dat voor het gehele nest, kon niet beter. De eerste 8-10 weken hebben de pups een in alle opzichten ideale en liefdevolle opvoeding en opfok genoten. Nicoliene, dank daarvoor!

Een hartelijke groet van Hanneke en Franke Schuurmans.

Ahhhh droppie

Knappe knul!

Dat is een heerlijk speelplekje volgens mij voor een GM....

Rest in Peace Moira (leonberger)


vrijdag 25 november 2016

En vandaag in de spotlight Acira van de Polderdiek

,,Ik vond het helemaal niks in de auto van Johan en Muriel Wilmink. Helemaal naar Oud Gastel. Het duurde lang en het was warm. Ik heb helemaal niets met autorijden of het moet met de bedrijfsauto zijn want dan gaan we wel eens leuke dingen doen!’’
Acira van de Polderdiek vertelt haar verhaal.
,,Ik voel me nu prima thuis daar. Johan en Muriel hebben een paardenbedrijf en voor die paarden daar hebben ze me goed bang gemaakt. Ik mag niet bij de paarden in de buurt komen en ik mag ook niet in de buitenbaan als Johan staat les te geven. Wel mag ik de wei in als Muriel en de andere honden ook meegaan. Kunnen we heerlijk ravotten en de bruine Jack Russel Goeike kwallen. Dat hoef ik bij die andere twee niet te doen. De witte Jack Russel Ollie is een chagrijn als ik haar plaag maar als ik me netjes gedraag mag ik ook naast haar in de bench liggen. Tjarda van het Exelseveld is mijn soortgenoot. Die heeft onwijs veel geduld met mij en ik heb heel veel respect voor haar.’’ 

,,Mijn dag begint ’s morgens met verlost worden uit de bench waar ik best toch wel graag in lig. Dan begroet ik Muriel want Johan ligt nog op bed. We gaan dan gelijk paardenvoeren. Soms met z’n allen nog even achter de driepotige kat aan. Als het fatsoenlijk weer is gaan we gelijk een rondje over de wei. Dan ontbijten en daarna gaan de paarden opstrooien. Ik en Goeike helpen dan natuurlijk mee.’’ 
Jippie rennen in de wei wordt ik toch zo blij van

Filmpje lekker spelen

Rara waar zit ik verstopt???

,,Als de eerste werkzaamheden op stal gedaan zijn dan drinken we koffie of ik zit wat in de tuin. Ga alleen op onderzoek uit of als ik al heel actief geweest ben ga ik lekker in de bench. Snurken en groeien. Ik ben al twintig kilo en bijna net zo groot als Tjarda. 
Ik wordt al best knap toch???

Er zit wat in de tuin......

,,Pas zijn we er met z’n vieren op uit geweest. Johan was naar een wedstrijd geweest en had wild mee genomen. Tjarda deed het iedere keer voor maar ik ben een snelle leerling. Eerst een duif die voor mijn ogen in de dekking werd gegooid. Tjarda eerst maar die is al oud en ik was daarna, en veel sneller terug. Ik vond het gelijk leuk!’’
,,Na een eindje rijden hadden moest ik een fazant uit de dichte dekking halen. Ik had het nu wel niet gezien maar mijn neus is echt voortreffelijk (al zeg ik het zelf) en had hem zo gevonden. Toen maakte Johan het wel moeilijk. Ik moest een gesleepte eend zoeken. Tjarda liep het sleepspoor zo uit maar ik had daar wel wat meer moeite mee. Johan hielp niet maar ik ben een volhouder en uiteindelijk wist ik he te vinden. Ik was super trots op me zelf en Johan en Muriel ook. Daarna nog een konijntje en dat was een peulenschilletje dat had ik immers al eerder gedaan.’’ 
Sleepje met konijn

,,Met z;n vieren bewaken we de boerderij. De kleintjes beginnen te blaffen en ik doe dapper mee. Ik heb al best een solide geluid. Een beetje haar op mijn tanden en dat begint ook op mijn lijf nu te groeien. Ik krijg al wat pluimen aan mijn witte staart.’’
,,Ik heb het top naar mijn zin. Pas van het voorjaar ga ik op cursus want voor de puppy-jachtcursus heeft Johan geen tijd. Ik kan al wel wat basisdingen want ik ben slim maar er wordt nog niet hard getraind. Ik word getriggerd en ook dat is leuk. Ik heb al eens gezwommen met Tjarda en ben ook al in het veld geweest maar daar hebben we nog geen succes gehad. Dat komt nog wel zei Johan want volgend jaar mag ik mee op jacht. Zo’n zin in. Het zou leuk zijn als we elkaar allemaal terugzien op de jonge hondendag. Johan heeft al vrij gevraagd en Muriel gaat misschien ook wel mee. Ik hoop jullie dan te zien!! 

Ik ben moe ga even lekker voor de kachel. Komen hè op de JOHO-dag op 4 maart 2016!!! 
Lekker bijkomen




Groeten. Acira.

woensdag 23 november 2016

En vandaag in de spotlights Aira van de Polderdiek

Ja, ja onze smousse mouse Aira is vandaag aan de beurt. Wat vliegt de tijd zeg, 6 maanden al weer. Van een klein pupje wat je net na de geboorte in je handen mag houden tot nu al een hele dame. Wat vliegt de tijd en wat groeien ze snel! Maar wat bijzonder om dit mee te mogen maken. Een pup uit onze allereerste nestje WAUW wat is dat speciaal!
Aira is een heerlijke, vrolijke munster. Haar staart staat nooit stil. Heel aanhankelijk, baasgericht en een mega knuffelkont maar ook ondeugend. Is het wel echt ondeugend of is het gewoon een jonge hond die veel moet leren wat mag en niet mag en nog zo veel meer? Dus ach, ondeugend?
Aira sleept in ieder geval heel graag de hele dag door met kleedjes, dit betekend dus dat ze dus ook echt met alle kleedjes sleept waar ze eigenlijk op horen te liggen of die over de bench hangen of....., ik leg ze neer daar waar ze horen.....en een seconde later zijn ze dus al weer verplaatst ahum.....even een dingetje maar tja als je dat lieve over gelukkige prethoofd ziet en een wiegende kwispelkont wanneer ze met dat kleedje loopt dan is het soms best moeilijk om er wat van te zeggen. En tja het is een gezelligheidsdier ten top. Wij hebben twee stoelen naast elkaar staan, op de een ligt mama Q meestal en dan heb je daar tussen nog zo iets als armleuningen.....Je zult zeggen dat is niet iets om prettig op te liggen....Nou voor Aira geen probleem die wil zo graag bij je liggen dat ze tussen mams en mij op de armleuningen gaat liggen om er toch bij te liggen.
Tijdens de trainingen is ze heel oplettend er ontgaat haar niets. Ze pikt dingen op de G en G makkelijk op. Op één ding na down. Hoezo down?! Hier komt het eigenwijze koppie van een GM kijken. Het commando kent mevrouw prima hoor daar ligt het niet aan. Maar ze doet het dus alleen voor een koekje. Geen koekje?! Dan wordt er naar alle windrichtingen gekeken en de leukste is naar de grond....moet het daar gebeuren dan....wil het wel maarre waar is het koekje hmmmm geen koekje doe ik het toch niet! Dikke boef, tja dit behoeft dus nog even aandacht dat blijven we dus niet doen he met koekjes, down is down geen koekjesdown. Het apporteren ging al behoorlijk maar ze begint te puppuberen en begint het nu toch iets lastiger te gaan (de ene keer super de andere keer ahum). Hoort erbij dan maar voorlopig aan de lange lijn. Vogeltjes worden wel heeeeel interessant om deze weg te jagen en die neus tja die doet het best al wel aardig.
Afgelopen vrijdag zijn we naar de dierenkliniek de Woldberg geweest om daar de 6 maanden pubercheck te doen. Aira is glansrijk door de APK gekomen. Daarna nog even met haar naar de dierenwinkel geweest en nog eventjes de stad in. Ze vind het allemaal prima en leuk. Socialiseren blijft belangrijk.
Het is en blijft prachtig om de ontwikkeling van je hondje(s) te zien. Hoe verschillend de honden toch weer zijn ondanks dat het allemaal GM's zijn. Voor elke hond weer een nieuw te schrijven handleiding.
Aira is wel heel speciaal voor ons, ze zijn natuurlijk allemaal speciaal maar om dat nieuwe leven bij de geboorte al te mogen vasthouden en dat het hondje ook nog van je eigen lieve Q is en de hele ontwikkeling van zo'n hondje mee te mogen maken WAUW! Een hondje uit ons eerste eigen gefokte nestje van onze lieve Q en Arven nog wel. Hoe mooi kun je het hebben. Er zullen hopelijk nog vele mooie verhalen gaan volgen op dit blog over Aira. 
Aira haar schofthoogte is circa 58 cm en 23,8 kg.

Onze lieve smousse mouse Aira

Hé wat zit daar?!?!

Even portretfoto 

Ik ondeugend? Wel nee moet gewoon heeeeel veeeel leren

Oh lekker rennen en die flappers doen lekker mee

Positie liggen op de stoel

Dat betekend dus in geval Aira deels bij mij op schoot, deels op de armleuningen en als je goed kijkt zie je nog een poot op mamsie Q liggen (of eigenlijk twee achterpoten)

Resultaat pubercheck




En vandaag in de spotlights.....Busa-Astor van de Polderdiek

Busa-Astor, bijna 6 maanden oud
Busa-Astor - zo heet hij tijdens officiële aangelegenheden, als we bijvoorbeeld hoogwaardigheidsbekleders bezoeken – anders gewoon ‘Busa’ weegt op zondag 13 november 25kg en heeft een schofthoogte van 60cm. Veertien dagen geleden begon hij tijdens het plassen aarzelend zijn poot op te tillen. Nu gaat bij elke plas bijna altijd de poot omhoog. Het is een rustige (allerminst angstige), slimme, energieke jonge hond; hij is gek op andere honden en hij is gek op mensen, vooral op kinderen en ouden van dagen, in het bijzonder als ze achter een rollator lopen. Anders gezegd: het is een erg sociale hond. De lessen op de puppycursus en die van de vervolgcursus pikt hij snel op. Eén van de instructrices is dat ook opgevallen en heeft al aangekondigd: ‘Mijn volgende hond wordt ook een GM.’ Nu als dat geen compliment is voor de GM, dan weet ik het niet meer. Ikzelf heb 4 honden gehad, maar Busa is de meest kalme en slimme. Die twee eigenschappen weet hij goed te combineren. Toen hij 3 maanden was probeerde ik met hem te speuren. Mijn vriendin verdween in een bos uit het zicht van Busa en verstopte zich een paar honderd meter verderop, terwijl ze ook nog eens een hoek van 90 graden had gemaakt. Geen geringe, eerste opdracht voor een puppy van 3 maanden! Toch speurde hij haar moeiteloos op. Hierin combineerde hij zijn rust en slimheid: niet gejaagd en nerveus als een speer het spoor volgen, nee goed gefocust en geconcentreerd, de neus heel dicht bij de grond. Een week of wat later verstopte mijn vriendin zich weer (altijd ergens in een natuurgebied en ikzelf weet niet waar zij zich verbergt). Oké, zei ik nadat ik van haar een ‘akkoord-sms-je’ had ontvangen: ‘Zoek.’ Hup, de neus op de grond en hij maakte een paar flauwe bochten. Ineens liep hij een paar keer in de rondte; ik dacht: hij is het spoor kwijt. Welnee, mijn vriendin had - en dat had ze helemaal niet mogen doen - een paar achtjes gedraaid! Al snel liet hij de rondjes achter zich en hij zette zijn tocht voort, de neus consequent dicht bij de grond, en enkele minuten later: ja hoor... Grappig was dat ik haar al op een afstand van 6 meter zag, maar onze speurneus pas toen hij haar op 3 meter was genaderd, zozeer zat-ie met zijn neus vlak op de bosgrond. Een volgende keer was hij in een groot bos écht het spoor bijster. Wat deed hij? Hij ging eenvoudigweg stilstaan. Stak zijn neus in de lucht, snoof van alle kanten de lucht in en nam zijn besluit: ja hoor, het juiste, want na een meter op 5 zat hij weer op het spoor en vond haar 200 meter verderop.
Op de puppy en vervolgcursus doen we niet aan speuren en apporteren. Maar ik heb Busa meteen als kleintje al apporteren geleerd. Eigenlijk heb ik hem niets geleerd: hij deed het als vanzelf. En vanaf die dag hebben we er een spelletje van gemaakt. Af en toe in de huiskamer, zo nu en dan buiten. Op een dag gingen alle cursisten met hun hond onder begeleiding van de instructrices een zogenaamde loopneuzen-wandeltocht doen. 8 honden en hun bazen op stap door het bos. Het was een tocht met een survival tintje - dat stelde overigens niet veel voor. Zo kwamen we op een plek aan bij een vijver, aan de oever stond een grote boom met daaraan een plastic tas, waarin allemaal hoedjes en petjes; iedere baas moest een petje opzetten en daarna moest er een groepsfoto gemaakt worden met de hond in de keurige aan-de-voet-positie. (Dit was een van de opdrachten. U ziet: het had niet veel om het lijf.) Maar wat gebeurde er? Er waaide een rooie pet weg, zo de vijver in en die dreef bij ons vandaan… Geen van de honden kon apporteren, maar Busa wel. Bovendien had hij een week daarvoor voor het eerst écht gezwommen. Ja, daar stonden de bazen met hun honden beteuterd te kijken naar een wegdrijvende pet. Nu deze baas niet hoor! Hij riep ‘apport’ en wees naar de pet. Hup, Busa te water zonder aarzeling. Hij zwom gelijk krachtig naar de pet, een gretige hap, een draai en terug. Even later werd de groepsfoto gemaakt: je kan duidelijk zien welke de natte pet is en ook haal je zonder meer de baas eruit, die wel erg trots kijkt…
Voorlopig ga ik door met de gehoorzaamheidstraining. Ik denk dat ik me dan met hem – onder goede begeleiding, want ik ben geen hondenfluisteraar – specialiseer in speuren.
Overbodig om te zeggen dat ik een goede band met hem heb. Om 7 uur ’s ochtends maakt hij me wakker. Hiervoor heeft hij een vaste werkwijze. Daar kwam ik achter, toen ik op een keer al wakker was, maar net deed of ik nog sliep, en hij aan zijn ‘wek- en opsta-onderneming’ begon. Eerst bijt hij een paar keer heel zachtjes in mijn oor. Geef ik geen kik, dan likt-ie 3 à 4 keer zachtjes in mijn oor. Word ik nog niet wakker, dan geeft-ie een paar ferme likken over mijn gezicht. Is die luie baas dan nog niet bij bewustzijn, dan wordt er grof geschut in stelling gebracht: hij springt op bed en plant zijn beide voorpoten op mijn borst. Nu, dan ben ik écht wakker. Sta op kleed me aan en hij krijgt zijn ontbijt. Voor ons begint er weer een nieuwe dag vol van avontuur – wat een heerlijke hond, die Busa-Astor!

Peter den Hertog
Even zitten voor de foto ben ik nou niet knap???

De neus gaat vier in de lucht

Af en toe ook even luisteren hoor

En springen dat ik kan


Ga ik nou die stok halen of toch maar niet..???


Nou laat ik het proberen


Jee das raar dat zwemmen maar ik heb hem


Joepie ik kom er aan ik heb zomaar een stukje gezwommen hihi









maandag 21 november 2016

En vandaag in de spotlights Ayla van de Polderdiek

Ayla
Het verhaal van ons munstermonster :
Ayla is circa 58 cm en 23 kg op dit moment.

Een echt maatje van ons, alleen onze jongste dochter vindt dat ze wel heel snel groot geworden is.
Wat doet Ayla bij ons: iedere avond gaat ze mee pony's voeren en zonodig stal mesten. Ook begint ze al een beetje te helpen met de pony's op stal te zetten. Uiteraard gaan we heerlijk met haar einden wandelen. Onlangs is ze mee geweest op vakantie naar Ameland en zee en strand vindt ze geweldig.
Daarnaast is ze inmiddels een trouwe en hele brave supporter bij de rolstoelbasketbal wedstrijden van onze oudste dochter. Het team is gek op haar.
Verder is ze nog steeds heel verontwaardigd dat ze de enige munsterlander is die NIET op de bank of stoel mag in huis. Buiten mag ze alleen op het ligbed 😉.
Verder speelt ze nog steeds met onze buiten kat en zit de binnen poezen te plagen op z'n tijd.

En ze begint steeds beter te luisteren en we zijn heel blij met ons munstermonster 😍.
groetjes Aart-Jan en Liane, Dedemsvaart


Heerlijk spelen met een vriendje

Ohhhh wat een plezier aan zee

Ayla is een trouwe toeschouwster bij de basketbalwedstrijden en een grote knuffelkont ze is gek op aandacht en mag geloof ik graag op schoot liggen euhhhh haha

Af en toe best vermoeiend hoor dus ook even erbij gaan liggen 

Maar dan toch weer snel de boel aanmoedigen 

Ayla met haar grote tandenborstel haha boeffie

En heerlijk chillen op zijn tijd

zondag 20 november 2016

En vandaag in de spotlights.....FRIEDUS ALIAS AIDO alias het blauwe hondje mr. Blue

Wij zijn Hajo en Euphemie. Wij wonen buiten en hebben een groot terrein, waar Friedus heerlijk kan rond schooieren. Hajo jaagt en wij hebben altijd jachthonden gehad. Eerst Engelse Springers en tot augustus jl. Rupert, een Duitse Staande Langhaar, die bijna 15 jaar is geworden. Hij heeft Friedus vriendelijk doch afstandelijk ontvangen.
Onze Friedus is geweldig! In alle opzichten! Wij zijn dol op hem, hij houdt ons de hele dag bezig; hij is nl. ook dol op ons, leert snel, snapt na enig aanhouden toch precies was we willen; hij is erg lief, braaf, geestig en vooral de mooiste Grote Münsterlander ever! En hij is nu ook geweldig groot en sterk (60 cm hoog en 27 kg). En hij lijkt qua uiterlijk en blik, alhoewel zwart/wit, erg op onze Duitse Staande Langhaar. Een soort van reïncarnatie.
Maar…. nou ja, jonge hond, dus vaak onbehouwen en wild en ondeugend (tegen het aanrecht en tafel aanspringen krijg je er niet uit!). Er zat niet veel rust in hem, maar dat begint nu te komen. Hij mag bij ons binnen (dit in tegenstelling tot de meeste honden uit de puppyjachtcursus) en hij gaat sinds een paar dagen zelfs zelf in de mand liggen. Heeel braaf! Hij slaapt ’s nachts nog in de bench. Daar draaft hij nu ook uit zichzelf naartoe.
Hij wil altijd wat doen. Hij vindt de puppyjachtcursus fantastisch, maar begrijpt nog niet helemaal dat hij niet altijd aan de beurt is en kan dan niet stil zitten. Vermoeiend voor de baas!
Hij zoekt een dummy (vindt hij niet heeeel erg interessant….) of een duif in een sok of zachte verfrol makkelijk op, geeft het een of twee keer braaf af, maar daarna hij vindt het ook erg leuk om nog even een vreugde ronde te maken en dan pas te komen. Ondeugend!
In de tuin “helpt” hij door aan de bezem of hark te gaan hangen en geplukte appels weer uit de kist te halen want alles is toch voor zijn plezier… Op ons land heeft hij het heel druk met de neus aan de grond de sporen van hazen en konijnen te volgen. Het 85 cm hoge hek om de “nette tuin” is inmiddels geen belemmering meer voor hem, hij verkent graag het verdere terrein, want hij is gewend om dat elke ochtend om 7 uur met de baas de ronde te doen, dus baas....
Inussen heeft hij al zoveel geleerd. Het is grappig om te zien dat hij als hij uiteindelijk snapt wat wij hem willen leren, hij dat dan vol overgave doet. Zo van: OOOOH, bedoel je dat: had dat dan eerder gezegd! Hij komt op de fluit als een razende aangelopen, soms ook keihard langs/door ons heen, ergens anders naartoe met een nieuw plan. De meest lekkere koekjes voor zijn neus interesseren hem dan geen klap. Daar moet nog wel wat aan gedaan worden. Hij kan al goed volgen en wachten.
Aan de korte riem moet Friedus hard trekken, dus dat wordt geoefend hier in het dorp. Vanaf het begin hadden we hem tijdens de wandelingen loslopen. Eerst bleef Friedus keurig bij ons, maar er is zoveel dat zijn aandacht trekt en dan is het moeilijk om bij de les te blijven. Op aanraden van Nicoliene hebben we hem sinds 3 weken aan een lange lijn van 20/25 meter en dat helpt, hij weet dan zijn grens. ‘s Avonds loopt hij in het bos los en dan komt het zwarte monster regelmatig controleren hoe het met ons gaat. Pedagogisch misschien niet optimaal, maar het is zo veel leuker om los met een hond te lopen! Naast zijn buitenleven op het eigen terrein, met daarbij ook training, wordt er gemiddeld 1,5 uur per dag met hem ”gewandeld”.
Hij heeft altijd grote honger! Hij krijgt van ons 550 – 600 gram Hills per dag en dan natuurlijk nog de trainingssnoepjes. Hij laat wel enorme winden! Wij vonden de Hubertus brokjes erg klein voor hem en als pup had hij wel 6 – 8 x ontlasting per dag, dus we zijn overgestapt op Hills. Hij heeft een prachtig wit, vervaarlijk gebit en hij is waaks.
Hij is vriendelijk tegen onze kleinkinderen (6 stuks, variërend van 4 (niet bang), 2 x 2,5 (wel bang), 2 x 1 jaar (tweeling, wel bang) en 2 maanden. Hij is natuurlijk wel enorm groot als hij op zo’n kleintje komt afgestormd. Maar als ze maar niet wegrennen of gaan gillen is er niets aan de hand.
Hij tilde gisteren zijn poot 10 cm op bij het plassen…….Maar hij heeft ook de gewoonte om als hij voorstaat, toch ook maar een van zijn achterpoten op te tillen, geen gezicht!
We hebben veel plezier om hem. Hij is een goede hond, leert snel en is leergierig, maar de zeer rustige working labrador uit ons puppyjachthonden-groepje is - voorlopig! - echt wel de beste en dat is redelijk frustrerend, alhoewel Friedus bij de trainster een klein streepje voor heeft....
Wij zijn erg benieuwd naar al jullie verhalen!



             Friedus met duitse staande langhaar Rupert (Rest in Peace Rupert!)



Even laten zien hoe groot ik al ben

Ahhhhhhh dropsel

Even kijken naar het vogeltje

Lekker rennen!!!

En nee ik ben totaal niet ondeugend maar uitermate lief

Lekker aan de banjer

 

Het eerste verhaal met foto's is van Anco van de Polderdiek

Wij hebben Anco sinds 29 juli 2016. Als klein moppie nam Erwin en Nikki hem mee.
Wij zijn de familie Nijenhuis uit Winterswijk Kotten. Ons gezin bestaat uit Erwin (38 jaar), Tamara (40 jaar) Nikki (6 jaar) en Carly (3 jaar). Daarnaast hebben we onze trouwe viervoeter Moran onze 3-jarige rottweiler reu, onze 19 jarige zwarte kater Teiger en nog 2 konijnen Stampertje en Amika (met momenteel 6 jongen).
We wonen buitenaf op een boerderij met een behoorlijk erf en in een bosrijk gebied. Erwin is al enige jaren jager en wou graag een jachthond. Daarom is onze oog op Anco gevallen.
Eerst was afwachten. Hoe gaat Moran reageren? Erwin kwam met Anco thuis en ging met hem op neutraal terrein staan. Ik ben er heen gelopen met Moran. Aan elkaar gesnuffeld en samen zijn ze naar binnen gelopen en sindsdien grote vrienden. Liggen bij elkaar in de bak. Zijn samen buiten..eten uit elkaars bak.. spelen met elkaar.
Hij was al groot als pup. Had al grotere poten als onze rottweiler.. dat belooft nog wat..
Binnen is het een grote ondeugd hhaja. Altijd erg actief.. met schoenen en speelgoed slepen.  Hij moet altijd wat in de bek hebben (maar begreep dat dat een jachthond juist moet hebben).
Erwin was al geregeld met hem aan het oefenen met een dummy bij ons in het weiland met apporteren en dergelijke. Commando's volgen, zitten, af en kom voor heeft hij al erg snel onder de knie.
Toen Anco 12 weken was begon hier de nieuwe puppycursus er heen.. erwin heeft meegelopen maar al na 1 les werd hem al geadviseerd om de vervolgcursus te gaan doen want Anco wist al te veel voor een puppycursus.
Inmiddels is Erwin al met een jachtinstructeur (mede jager) aan het oefenen met Anco.
Zijn neus laat hem niet in de steek. Heeft een uitstekende reuk. Erwin heeft al geregeld een spoor gemaakt en dat volgt ie alsof hij het al jaren doet. Apporteren gaat ook steeds beter en hij heeft de eerste kraai en gans al in de bek gehad.
Verder is het een echte knuffelkont.. zodra hij wakker is is het een stuiterbal en super enthousiast..moet ook altijd geluid maken.
En eigenwijs.. we konden hem wel 100 x van de bank afsturen.. maar blijkbaar zijn het echte bankhangers en hij heeft het voor elkaar.. hij mag liggen in de 1 zits stoel..
Verder noemen we hem nu al onze mega munsterlander want het is een beste beer.. Anco is nu 63/64 cm en al 38 kilo..(hij krijgt inmiddels iets minder voer....)  maar heeft inmiddels ook al beste spieren.. we zijn erg benieuwd wanneer hij uitgegroeid is.. qua hoogte gaat hij straks onze rottweiler voorbij..

Op dit moment genieten we op volle teugen van hem.

Anco met de gans

Tja ook Anco heeft inmiddels zijn eigen stoel

Zo nu ben ik nog een beetje groter dan ik al ben

Ook stoute dingetjes doet Anco hoor hier lekker in de troep gelegen en moest hij gewassen worden

Ahhhh ben ik nou niet lieffff

Even poseren voor de foto