Wij
zijn Hajo en Euphemie. Wij wonen buiten en hebben
een groot terrein, waar Friedus heerlijk kan rond schooieren. Hajo
jaagt en wij hebben altijd jachthonden gehad. Eerst Engelse Springers
en tot augustus jl. Rupert, een Duitse Staande Langhaar, die bijna 15
jaar is geworden. Hij heeft Friedus vriendelijk doch afstandelijk
ontvangen.
Onze
Friedus is geweldig! In alle opzichten! Wij zijn dol op hem, hij
houdt ons de hele dag bezig; hij is nl. ook dol op ons, leert snel,
snapt na enig aanhouden toch precies was we willen; hij is erg lief,
braaf, geestig en vooral de mooiste Grote Münsterlander ever! En hij
is nu ook geweldig groot en sterk (60 cm hoog en 27 kg). En hij lijkt
qua uiterlijk en blik, alhoewel zwart/wit, erg op onze Duitse Staande
Langhaar. Een soort van reïncarnatie.
Maar….
nou ja, jonge hond, dus vaak onbehouwen en wild en ondeugend (tegen
het aanrecht en tafel aanspringen krijg je er niet uit!). Er zat
niet veel rust in hem, maar dat begint nu te komen. Hij mag bij ons
binnen (dit in tegenstelling tot de meeste honden uit de
puppyjachtcursus) en hij gaat sinds een paar dagen zelfs zelf in de
mand liggen. Heeel braaf! Hij slaapt ’s nachts nog in de bench.
Daar draaft hij nu ook uit zichzelf naartoe.
Hij
wil altijd wat doen. Hij vindt de puppyjachtcursus fantastisch, maar
begrijpt nog niet helemaal dat hij niet altijd aan de beurt is en kan
dan niet stil zitten. Vermoeiend voor de baas!
Hij
zoekt een dummy (vindt hij niet heeeel erg interessant….) of een
duif in een sok of zachte verfrol makkelijk op, geeft het een of twee
keer braaf af, maar daarna hij vindt het ook erg leuk om nog even een
vreugde ronde te maken en dan pas te komen. Ondeugend!
In
de tuin “helpt” hij door aan de bezem of hark te gaan hangen en
geplukte appels weer uit de kist te halen want alles is toch voor
zijn plezier… Op ons land heeft hij het heel druk met de neus aan
de grond de sporen van hazen en konijnen te volgen. Het 85 cm hoge
hek om de “nette tuin” is inmiddels geen belemmering meer voor
hem, hij verkent graag het verdere terrein, want hij is gewend om dat
elke ochtend om 7 uur met de baas de ronde te doen, dus baas....
Inussen
heeft hij al zoveel geleerd. Het is grappig om te zien dat hij als
hij uiteindelijk snapt wat wij hem willen leren, hij dat dan vol
overgave doet. Zo van: OOOOH, bedoel je dat: had dat dan eerder
gezegd! Hij komt op de fluit als een razende aangelopen, soms ook
keihard langs/door ons heen, ergens anders naartoe met een nieuw
plan. De meest lekkere koekjes voor zijn neus interesseren hem dan
geen klap. Daar moet nog wel wat aan gedaan worden. Hij kan al goed
volgen en wachten.
Aan
de korte riem moet Friedus hard trekken, dus dat wordt geoefend hier
in het dorp. Vanaf het begin hadden we hem tijdens de wandelingen
loslopen. Eerst bleef Friedus keurig bij ons, maar er is zoveel dat
zijn aandacht trekt en dan is het moeilijk om bij de les te blijven.
Op aanraden van Nicoliene hebben we hem sinds 3 weken aan een lange
lijn van 20/25 meter en dat helpt, hij weet dan zijn grens. ‘s
Avonds loopt hij in het bos los en dan komt het zwarte monster
regelmatig controleren hoe het met ons gaat. Pedagogisch misschien
niet optimaal, maar het is zo veel leuker om los met een hond te
lopen! Naast zijn buitenleven op het eigen terrein, met daarbij ook
training, wordt er gemiddeld 1,5 uur per dag met hem ”gewandeld”.
Hij
heeft altijd grote honger! Hij krijgt van ons 550 – 600 gram Hills
per dag en dan natuurlijk nog de trainingssnoepjes. Hij laat wel
enorme winden! Wij vonden de Hubertus brokjes erg klein voor hem en
als pup had hij wel 6 – 8 x ontlasting per dag, dus we zijn
overgestapt op Hills. Hij heeft een prachtig wit, vervaarlijk gebit
en hij is waaks.
Hij
is vriendelijk tegen onze kleinkinderen (6 stuks, variërend van 4
(niet bang), 2 x 2,5 (wel bang), 2 x 1 jaar (tweeling, wel bang) en 2
maanden. Hij is natuurlijk wel enorm groot als hij op zo’n kleintje
komt afgestormd. Maar als ze maar niet wegrennen of gaan gillen is er
niets aan de hand.
Hij
tilde gisteren zijn poot 10 cm op bij het plassen…….Maar hij
heeft ook de gewoonte om als hij voorstaat, toch ook maar een van
zijn achterpoten op te tillen, geen gezicht!
We
hebben veel plezier om hem. Hij is een goede hond, leert snel en is
leergierig, maar de zeer rustige working labrador uit ons
puppyjachthonden-groepje is - voorlopig! - echt wel de beste en dat
is redelijk frustrerend, alhoewel Friedus bij de trainster een klein
streepje voor heeft....
Wij
zijn erg benieuwd naar al jullie verhalen!
Friedus met duitse staande langhaar Rupert (Rest in Peace Rupert!)
Even laten zien hoe groot ik al ben
Ahhhhhhh dropsel
Even kijken naar het vogeltje
Lekker rennen!!!
En nee ik ben totaal niet ondeugend maar uitermate lief
Lekker aan de banjer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten